گانودرما لوسیدیوم یک قارچ سخت و چوبی است که بطور طبیعی روی درختان افتاده و درختانی مانند آلو، بلوط و دیگر درختان رشد می کند. گانودرما یک قارچ با اصالت شرقی است و در کشورهای مختلف نامهای متفاوتی دارد. به عنوان مثال این قارچ در ژاپن به عنوان ریشی ، در چین لینگزی و در کره با نام یونگژی شناخته می‌شود.

گانودرما بیش از ۲۰۰۰ سال به عنوان یک قارچ دارویی شناخته شده است ، و اثرات قدرتمند آن در نسخه های باستانی ثبت شده است. خواص این قارچ دارویی در قدیمی ترین کتاب داروسازی چینی ، ” Shen Nong’s Herbal Classic ” ثبت شده است. گانودرما به عنوان نمادی از سعادت و صلح برای ملت و ماندگاری برای امپراطور دیده می شد. تصاویر گانودرما در نقاشی‌های مذهبی ، حکاکی‌ها، مبلمان و حتی لوازم جانبی زنان ظاهر می شدند. در کتاب Ben Cao Gang Mu توسط لی شین ژن که اولین کتاب داروسازی مدرن در چین به حساب می آید (۱۵۹۰ میلادی) به قارچ گانودرما خواص درمانی مانند اثرات تقویت بدن ، تقویت انرژی حیاتی ، تقویت عملکرد قلبی ، افزایش حافظه و اثرات ضد پیری نسبت داده شد.

در زمان سلطنت امپراتور هان وو دی در حدود ۲۱۰۰ سال پیش ، گانودرما در قسمت‌های زیادی از کاخ رشد یافت. مقامات این مناظر غیرمعمول را به شایستگی ها و فضایل امپراطور نسبت می دادند. گفته می‌شد که وی بهشت و زمین را لمس کرده است تا رشد گانودرما را در محوطه کاخ به همراه آورد. اگر امپراتور خردمند و مهربان می‌بود ، بهشت نیز نشانه‌های فرخنده نشان می داد. بنابراین ، اگر گانودرما در کاخ یافت می شد‌، به این معنی بود که امپراتور از یکپارچگی بیشتری برخوردار است و این باعث ایجاد آرامش و رفاه می شود. در نتیجه ، این گیاه به عنوان یک گیاه فرخنده شناخته شده بود و طبقه حاکم به آن خواص فرا طبیعی نسبت میدادند. پس از حکمرانی امپراتور هان وو دی ، تائوئیسم افسانه گانودرما را تجدید کرد. تائوئیسم بیشتر روی زندگی متمرکز بود و جاودانگی را تبلیغ می کرد. تائوئیست معتقد بود که با تمرین و مصرف مکرر این قارچ، فرد به جاودانگی می رسد.

گانودرما وحشی به ندرت یافت می‌شود و در گذشته که کشت آن ممکن نبود ، فقط اشراف توانایی خریداری آن را داشتند. در اوایل دهه ۱۹۷۰ ، محققان ژاپنی روشی را برای کشت این قارچ کشف کردند و امروزه کشت قارچ گانودرما به راحتی امکان پذیر شده است و در بسیاری از نقاط دنیا کشت می‌شود. گانودرما همچنان در آسیا به عنوان یک داروی سنتی رایج شناخته می شود و استفاده از آنها در سراسر جهان رو به افزایش است.

گانودرما لوسیدیوم یک قارچ سخت و چوبی است که بطور طبیعی روی درختان افتاده و درختانی مانند آلو، بلوط و دیگر درختان رشد می کند. گانودرما یک قارچ با اصالت شرقی است و در کشورهای مختلف نامهای متفاوتی دارد. به عنوان مثال این قارچ در ژاپن به عنوان ریشی ، در چین لینگزی و در کره با نام یونگژی شناخته می‌شود.

گانودرما بیش از ۲۰۰۰ سال به عنوان یک قارچ دارویی شناخته شده است ، و اثرات قدرتمند آن در نسخه های باستانی ثبت شده است. خواص این قارچ دارویی در قدیمی ترین کتاب داروسازی چینی ، ” Shen Nong’s Herbal Classic ” ثبت شده است. گانودرما به عنوان نمادی از سعادت و صلح برای ملت و ماندگاری برای امپراطور دیده می شد. تصاویر گانودرما در نقاشی‌های مذهبی ، حکاکی‌ها، مبلمان و حتی لوازم جانبی زنان ظاهر می شدند. در کتاب Ben Cao Gang Mu توسط لی شین ژن که اولین کتاب داروسازی مدرن در چین به حساب می آید (۱۵۹۰ میلادی) به قارچ گانودرما خواص درمانی مانند اثرات تقویت بدن ، تقویت انرژی حیاتی ، تقویت عملکرد قلبی ، افزایش حافظه و اثرات ضد پیری نسبت داده شد.

در زمان سلطنت امپراتور هان وو دی در حدود ۲۱۰۰ سال پیش ، گانودرما در قسمت‌های زیادی از کاخ رشد یافت. مقامات این مناظر غیرمعمول را به شایستگی ها و فضایل امپراطور نسبت می دادند. گفته می‌شد که وی بهشت و زمین را لمس کرده است تا رشد گانودرما را در محوطه کاخ به همراه آورد. اگر امپراتور خردمند و مهربان می‌بود ، بهشت نیز نشانه‌های فرخنده نشان می داد. بنابراین ، اگر گانودرما در کاخ یافت می شد‌، به این معنی بود که امپراتور از یکپارچگی بیشتری برخوردار است و این باعث ایجاد آرامش و رفاه می شود. در نتیجه ، این گیاه به عنوان یک گیاه فرخنده شناخته شده بود و طبقه حاکم به آن خواص فرا طبیعی نسبت میدادند. پس از حکمرانی امپراتور هان وو دی ، تائوئیسم افسانه گانودرما را تجدید کرد. تائوئیسم بیشتر روی زندگی متمرکز بود و جاودانگی را تبلیغ می کرد. تائوئیست معتقد بود که با تمرین و مصرف مکرر این قارچ، فرد به جاودانگی می رسد.

گانودرما وحشی به ندرت یافت می‌شود و در گذشته که کشت آن ممکن نبود ، فقط اشراف توانایی خریداری آن را داشتند. در اوایل دهه ۱۹۷۰ ، محققان ژاپنی روشی را برای کشت این قارچ کشف کردند و امروزه کشت قارچ گانودرما به راحتی امکان پذیر شده است و در بسیاری از نقاط دنیا کشت می‌شود. گانودرما همچنان در آسیا به عنوان یک داروی سنتی رایج شناخته می شود و استفاده از آنها در سراسر جهان رو به افزایش است.